Na oparach wzruszenia....

Robótkowicze ulepieni z dobroci i szczodrości!

Generatorzy uśmiechów! Dystrybutorzy szczęśliwości! Rozdawcy Dobrych Słów!

Robótka trwa, to jasne, bez końca, a przynajmniej do Trzech Króli, ale Wy zatrzymajcie się na chwilę, wyhamujcie z wazą pełną barszczu, zastygnijcie nad blachą makowczyka, przysiądźcie na moment, nim uwolnicie karpia z wanny. Kaczka kierowniczka i Woźna Bebe stoją tu wzruszone i życzą Wam z całego serca Okołobożonarodzeniowych najlepszości.

Czniajcie te dodatkowe talerze na wigilijnych stołach. Przy Waszych stołach wszystkie puste miejsca zajęła już dawno dziewięćdziesiątka Starszaków z Niegowa! Znów ich przygarnęliście, znów wiedzą, że są ważni i wyjątkowi! Mają Przyjaciół! I ci przyjaciele, po raz dziewiąty, czynią im Święta lepszymi, piękniejszymi, wyjątkowymi!

To Wy! To Wasze słowa mają taką moc, że dają szczęście, niosą miłość i jeszcze dorzucają nadzieję!

Z górką, z posypką, po berecik!

Niechaj ta dobroć - rzecze kierowniczka - wróci do Was mnożona przez w s z y s t k i e farfocle brokatu zużytego do produkcji tegorocznych Robótkowych kartek! Niech Wasza szczodrość – dorzuca Woźna – też powróci zwielokrotniona i sypie się na Was jak igliwie z zeszłorocznych choinek.

I obyśmy tu za rok znów wrócili wszyscy w pełnym składzie na DZIESIĄTĄ EDYCJĘ ROBÓTKI!